pennyrockarchives

Zespół Blind Guardian założony w Krefeld w 1984 roku przez czterech muzyków: Hansi Kurscha (wokal, bas), André Olbricha (gitara), Marcusa Dorka (gitara) oraz Thomena Staucha (perkusja) jest jednym z głównych przedstawicieli europejskiego power metalu. Swoją karierę rozpoczął pod nazwą Lucifer’s Heritage od nagrania w 1985 i 1986 roku dwóch demówek, jednakże na prośbę wytwórni nazwa zespołu zmieniona została na Blind Guardian, aby zespół nie kojarzył się z black metalowym nurtem. Pierwszy album „Batallions of Fear” pod zmienioną już nazwą, wydany został w 1988 r., jednakże największym osiągnięciem muzycznym i kanonem melodyjnego power metalu jest ich czwarta płyta studyjna  – „Nightfall in Middle-Earth” z 1998 roku oraz „A Night at the Opera” z 2002 roku. Główną inspiracją bardów z Blind Guardian jest twórczość autorów powieści fantasy min. J. R. R. Tolkiena, a także mity i legendy. Ostatni długogrający krążek studyjny zespołu zatytułowany  „Beyond The Red Mirror”, wydany został przez Nuclear Blast 30 stycznia 2015 roku i szybko znalazł się w pierwszej dziesiątce najlepiej sprzedających się płyt m.in. w Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Na płycie znalazło się 10 utworów, autorem wszystkich tekstów oraz współkompozytorem jest Hansi Kürsch, płyta nagrana została z udziałem węgierskiej i czeskiej orkiestry oraz chórów z Budapesztu, Pragi i Bostonu. Autorem okładki jest kolumbijski artysta Felipe Machado Franco, dbający o oprawę graficzną płyt Blind Guardian od 6 lat.  W 2016 roku zespół planuje wydanie materiału koncertowego, a w 2017 płyty z udziałem orkiestry symfonicznej. Wszystkich fanów Blind Guardian zapraszam na ich koncert w Polsce. Odbędzie się on 24 czerwca 2016 roku w warszawskim klubie Progresja Music Zone. Prezentowany poniżej utwór „Valhalla” pochodzi z płyty „Follow the Blind” (1989), a wideo z koncertu „Imaginations Through the Looking Glass”, który na DVD ukazał się w 2004 r. Jest to pierwsze DVD wydane przez zespół, zarejestrowane zostało podczas Blind Guardian Open Air Festival , który odbył się  niemieckim  Coburg  16-17 czerwca 2003 r.

/penny_lane 31.12.15/
foto: http://www.blind-guardian.com

14 stycznia 2016 roku legenda metalu Manowar wyrusza w specjalną, światową trasę koncertową pod nazwą „Gods and Kings” poświęconą dwóm albumom: „Kings Of Metal” z 1988 roku oraz „Gods of War” z 2007. Wszyscy polscy „Manowarriorsi” będą mieli okazję już 16 stycznia na warszawski Torwarze nie tylko posłuchać ich na żywo, ale również jak obiecał w jednym z wywiadów basista i współzałożyciel zespołu Joey DeMaio wysłuchać co mają do powiedzenia polskim fanom i to w naszym ojczystym języku. Zespół Manowar powstał w 1980 roku w USA, swoją karierę rozpoczął od grania coverów. Pierwszy album „Battle Hymns” wydał w 1982 roku, ale najbardziej znaną płytą jest wydana w 1988 roku „Kings of Metal”. Królowie metalu (niekoniecznie zgadzam się z tym stwierdzeniem), cieszą się uznaniem przede wszystkim w Europie w tym także w Polsce, do chwili obecnej wydali 13 albumów studyjnych. Grupa Manowar na swoim koncie posiada również dwa znaczące rekordy Guinnessa. W 1984 roku umieszczeni zostali w Księdze Rekordów Guinnessa z powodu zagrania najgłośniejszego koncertu na świecie. Natężenie 129,5 dB zostało osiągnięte dzięki 10 tonom wzmacniaczy i głośników, a 5 lipca 2008 r. podczas festiwalu Kaliakra Rock w Kawarnie w Bułgari, zagrali najdłuższy koncert w historii, który trwał 5 godzin i jedną minutę, wykonali 40 utworów. Styczniowy koncert Manowar, będzie drugim koncertem w Polsce, pierwszy odbył się 17 maja 2014 w katowickim Spodku. Dwa tygodnie temu ukazał się ich najnowszy, koncertowy teledysk promujący ostania płytę „Kings Of Metal MMXIV” z 2014 roku ze specjalnymi podziękowaniami – „Manowar dziękuje najlepszym fanom na świecie”. /penny_lane 22.12.15/
foto: http://manowar.com

Jednej z największych legend rocka jaką jest Deep Purple nikomu przedstawiać nie trzeba. O tym czy po 43 latach nadal zasługują na miano najgłośniej grającego zespołu na świecie (rekord uznany i zapisany został w Księdze Rekordów Guinnessa w 1972 roku) mieliśmy okazję się przekonać 25 października, podczas ich koncertu w Atlas Arenie w Łodzi. Kilka dni temu pojawiła się oficjalna informacja, że zespół Deep Purple został w końcu uhonorowany za wyjątkowy wkład w rozwój rock and rolla i w 2016 roku zostanie wprowadzony do galerii sław Rock and Roll Hall of Fame. Ceremonia przyjęcia nowych członków do elitarnego rockowego grona odbędzie się 8 kwietnia w Centrum Barclays na Brooklynie w Nowym Jorku. Zespół Deep Purple do galerii sław nominowany był juz kilkukrotnie. Zgodnie z zasadą nominacji, że fonograficzny debiut powinien odbyć się 25 lat przed nominacją nie później jednak niż w 1990 r. zespół Deep Purple do wejścia kwalifikował się już od 1993 roku. Z powodu licznych zmian członków zespołu ostatecznie nominowani zostali Ritchie Blackmore, David Coverdale, Rod Evas, Ian Gillan, Roger Glover, Glenn Hughes, Jon Lord i Ian Paice. W Rock and Roll Hall of Fame w Cleveland mieści się również założone w 1983 roku rocka and rollowe muzeum, w którym zgromadzono eksponaty związane z historią muzyki rockowej, a grono wyróżnionych wykonawców, pionierów, muzyków studyjnych oraz innych osób związanych z rock and rollem wprowadzanych do galerii sław zwiększa się corocznie od 1986 roku. W roku 2016 do rockowego panteonu oprócz Deep Purple dołączą także Chicago, Steve Miller, N.W.A., Cheap Trick.

/penny_lane 20.12.15/
foto: http://www.progrock-dt.de

Skład Motorhead obchodzącego właśnie 40-lecie działalności od momentu założenia go w 1975 roku zmieniał się wielokrotnie, ale niezmienny pozostaje jego założyciel i lider formacji Lemmy Kilmister – jeden najbardziej charakterystycznych wokalistów w rock’n’rollowym świecie. Basista i autor tekstów, miłośnik mocnych trunków i papierosów, wielbiciel kobiet oraz fan „jednorękiego bandyty”, butów kowbojskich i oczywiście gitar basowych marki Rickenbacker (na zdjęciu model K4004LK sygnowany przez Lemmiego), były członek The Dammned (78) i Hawkwind (72-75), autor biografii „Biała Gorączka” wydanej w Polsce w 2007 r., który dokładnie w wigilię 2015 obchodził będzie swoje 70-te urodziny. W dorobku zespołu Lemmiego – Motorhead znajdują się 22 albumy studyjne i 10 koncertowych, a ich najnowsza studyjna płyta „Bad Magic” ukazała się 28 sierpnia 2015 roku. Na płycie znalazło się 13 utworów w tym min. cover „Sympathy For The Devil” -The Rolling Sones. Przypomnę, że ostatni koncert zespołu w Polsce odbył sie 6 lipca 2015 roku w hali Torwar w Warszawie. Lemmiemu z okazji nadchodzących urodzin życzę sto lat i niech mu się wiedzie – długo, dostatnio w dobrym zdrowiu. A dla Was – Probot jednorazowy projekt Dave’a Growla z 2003 roku w którym wziął udział min. Lemmy./penny_lane 18.12.15/

foto: http://festivalsommer.blogspot.com

19 grudnia w klubie Progresja Music Zone w Warszawie odbędzie się czwarta edycja Metalowej Wigilii. Koncerty pod patronatem agencji koncertowej Massive Music odbywają się od 2012 roku. Pierwszymi kolędnikami uczestniczącymi w tym święcie w 2012 roku byli: gospodarz wieczoru Vader oraz Ceti, Totem, Calm Hatchery, Frontside, Vedonist, Masachist, Adimiron i Lost Soul. W 2013 roku mogliśmy posłuchać : Marduk, Grave, Vesania, Sceptic, Saratan, Death Wolf, Azarath, Valkyrja i Isidius, a w 2014 roku Moonspell, Deicide, Morgoth, Hail Of Bullets, Svart Crown i Sawthis. W tym roku wystąpią szwajcarski black/death metalowy Triptykon, norweski black metalowy Gorgoroth, który wykonywał będzie utwory ze swojego najnowszego albumu, który ukazał się 8 czerwca 2015 r. „Instinctus Bestialis”, black/folk metalowy Kampfar, który zaprezentuje utwory z wydanej 13 listopada 2015 roku płyty „Profan”, norweski black metalowy Gehenna z materiałem z ostatniego wydanego w 2013 roku krążka „Unravel” oraz irlandzki Primordial. Primordial powstał w 1987 roku w Dublinie, założony został przez basistę Pól MacAmlaigha i gitarzystrzę Ciárana MacUiliama w skład zespoły wchodzą także wokalista i autor tekstów Alan Averill „Nemtheanga”, perkusista Simon O’Laoghhaire i gitarzysta Michael O’Floinn. Zespół na swoim koncie ma 8 płyt studyjnych w tym ostatnią „Where Greater Men Have Fallen”, której premiera odbyła się w listopadzie ubiegłego roku. Zachęcam do zapoznania się z całą twórczością zespołu, prezentowany utwór „Babel’s Tower” pochodzi z ich ostatniej płyty. /penny_lane 16.12.15/
foto: http://progresja.com

Ponad 40 lat temu sprzedawca w butiku i nikomu nie znany wokalista – David Coverdale wysłał swoje demo członkom zespołu Deep Purple co zaowocowało przyjęciem go w ich szeregi. Zajął miejsce Iana Gillana, który w wyniku kolejnej kłótni z Ritchie’m Blackmore opuścił formację wraz z basistą Rogerem Gloverem. Szansa, którą nie bez powodu Coverdale otrzymał, sprawiła, że zapisał się na trwałe nie tylko w historii jednego z najwybitniejszych rockowych zespołów na świecie, ale zdobył też wysoką pozycję na światowej scenie muzycznej. Wszystkim wątpiącym w jego umiejętności wokalne w momencie przystąpienia do Deep Purple polecam zarówno płyty „Burn” i „Stombringer” wydane w 1974 roku, „Come Taste the Band” z 1975. Wielka przygoda z Deep Purple nie trwała jednak długo, gdyż w roku 1976 zespół rozpadł się. Coverdale najpierw rozpoczął solową karierę, a następnie powołał do życia własny hardrockowy band Whitesnake. Zespół największą popularność zdobył w latach 80-tych, przede wszystkim za sprawą wydawnictwa „Withesnake” z 1987 r. (8-mio krotna platyna) ze słynnym, nagranym powtórnie w nowej aranżacji utworem „Here I Go Again”, napisanym przez Coverdale i Mardena. 15 maja 2015 roku Whitesnake wydał 12 studyjny długogrający krążek „The Purple Album” z trzynastoma coverami Deep Purple. David Coverdale twierdzi, że ten album jest hołdem dla Deep Purple oraz podziękowaniem za otrzymaną szansę. Obecnie zespół Whitesnake promując swoje najnowsze wydawnictwo i odbywa światową trasę koncertową „The Purple Tour” (w grudniu można ich zobaczyć w UK razem z Def Leppard), a kilka dni Whitesnake temu opublikował klip do utworu „The Gypsy”, do obejrzenia którego zapraszam. /penny_lane 14.12.15/

foto: http://do512.com

W dniach 17-20 grudnia odbędzie się polska mini trasa rosyjskiej folk metalowej Arkony, której współzałożycielką jest Masza Archipowa słynąca z mocnego growlu, zespół na koncertach cały czas promuje wydany w 2014 roku album „Yav”. Gośćmi Akony będą trzy inne folkowe grupy : estoński Metsatöll, który promować będzie swoją najnowsza płytę „Karjajuth” i epkę wydaną w 2015 roku pt. „Pummelung” oraz węgierski zespół Dalriada, który w 2015 roku wydał kompilację swoich najlepszych utworów, a także holenderski Heidevolk z promocją płyty z 2015 pt. „Velea”. Zespoły zagrają 16.12. w Fabryce w Krakowie, 17.12. w Alibii we Wrocławiu, 18.12 w Progresji w Warszawie 19.12 w B90 w Gdańsku oraz 20.12. w klubie U Bazyla w Poznaniu. Zespołom towarzyszyć będzie polski historyczno – folkowy projekt muzyczny pod nazwą Jar, czerpiący swoje inspiracje ze słowiańskich legend, obrzędów oraz z zapisów etnograficznych. Jar powstał w 2006 roku, w swoim dorobku posiada pięć albumów, pierwszy „Mała nocka” wydany został 2008, a ostatni „Po drugiej stronie mgły” w 2014. 14 grudnia ukaże się ich kolejna płyta „Nad brzegami Białej Przemszy” oparta na sławkowskich legendach o południcach, strzygoniach i utopiach. Trio Jar tworzy średniowieczne utwory muzyczne wykorzystując wyłącznie ludowe instrumenty tj. dudy, gęśle, mandola, dwojnica, flety, drumle, piszczałki, lira korbowa, gusli, lutnia oraz bębny. A dla Was, tuż przed koncertem Heidevolk – melodyjna „Nehalennia” z płyty „Uit Oude Grond”. /penny_lane 12.12.15/
foto: http://knockoutprod.net

Kilka dni temu ukazał się najnowszy teledysk do utworu „Blackest Magic In Practice” z jedenastej studyjnej płyty zespołu Cradle Of Filth – „Hammer Of The Witches” wydanej 10 lipca 2015 roku. Jest to opowieść o utraconej miłości, czarnej magii, szaleństwie i śmierci. Wyreżyserowana została przez Sama Scotta-Huntera, współpracującego min. ze Slipknot czy The 69 Eyes. Zespół Cradle Of Filth powstał w 1991 roku w Suffolk w Wielkiej Brytanii z inicjatywy wokalisty i autora tekstów Dani Filtha (Daniel Lloyd Davey) i wielokrotnie zmieniał skład. W chwili obecnej jest międzynarodową formacją tworzoną przez dwóch Anglików – wokalistę Dani Filtha i basistę Richa Shawa, szkockiego gitarzystę Daniela Firtha, dwóch Czechów- perkusistę – Martina „Marthus” Škaroupka i gitarzystę Marka „Ashok” Šmerda oraz i kanadyjską wokalistkę grającą również na klawiszach Lindsay Schoolcraft. Trudno zaszufladkować „Kredki” do konkretnego gatunku, gdyż ich muzyka zmieniała się tak jak i skład od black, czy death metalu, po gothic czy też symfoniczny metal. Cradle of Filth jest zespołem obok którego nikt nie przejdzie obojętnie i gwarantuję , że może wzbudzić skrajne uczucia od nienawiść, niechęci czy strachu po zauroczenie i fascynację. Na pewno jest w stanie zaciekawić słuchacza nie tylko z powodu oryginalnego image i kilku t-shirtowych skandali, z których słynie, ale przede wszystkim z powodu tworzonej na dość wysokim poziomie muzyki z mrocznymi tekstami. Album „Hammer Of The Witches” zespół niedawno promował w Polsce na 3 koncertach, które odbyły się pod koniec listopada. /penny_lane 10.12.15/
foto: https://commons.wikimedia.org

8 grudnia 1980 roku o 22:50 przed Dakota House w Nowym Jorku cztery strzały z rewolweru kalibru 38 należącego do szalonego fana Marka Davida Chapmana, któremu kilka godzin wcześniej Lennon złożył autograf na okładce swojej najnowszej płyty „Double Fantasy” raniło Johna Lennona. John Winston Lennona zmarł o godzinie 23:07 w szpitalu Roosevelta w wieku 40 lat. Mark Chapman przyznał się do winy, podczas przesłuchań powiedział, że mordując Lennona chciał „ukraść” jego sławę i można powiedzieć, że w jakiś sposób swój cel osiągnął. Został skazany na dożywocie za morderstwo drugiego stopnia, sąd kilkakrotnie odmówił zabójcy zwolnienia warunkowego w chwili obecnej ma 60 lat. Ciało Lennona zostało poddane kremacji, a jego prochy Yoko Ono rozsypała w nowojorskim Central Parku w miejscu nazwanym „Strawberry Fields” upamiętniającym utwór Beatlesów z 1967 roku „Strawberry Fields Forever”, w którym Lennon nawiązywał do swoich dziecięcych lat spędzonych w Liverpoolu. W 1994 roku nazwisko Johna Lennona zostało wpisane do Rock and Roll Hall of Fame. John Lennon był nie tylko beatlesem, ale wnikliwym obserwatorem życia i świata, który starał się naprawić i starał się pokazać innym to, nad czym warto się pochylić i dlaczego jest to takie ważne. Był człowiekiem o niezwykłej wrażliwości, ale przede wszystkim był muzykiem, którego twórczość zawsze miała i zawsze będzie miała wpływ na rockowy świat.
„Życie to coś co dzieje się obok nas, gdy jesteśmy zajęci układaniem planów”- John Lennon /penny_lane 8.12.15/

http://www.johnlennon.it

Trzy najważniejsze płyty zespołu The Cult to z pewnością wydana w 1985 roku „Love”, „Electric” z 1987 roku i „Sonic Temple” z 1989. Z wydaniem „Love” zespół zerwał z gotyckimi naleciałościami i rozpoczął rasowe rockowe granie. Oczywiście można się tu doszukiwać podobieństw odnoszących się do twórczości hard czy blues rockowych gigantów z lat 60-tych i 70-tych, ale po co? Charyzmatyczny wokalista The Cult Ian Atsbury nie ukrywał swoich fascynacji muzycznych próbując przez kilka lat np. zastąpić na scenie Jima Morrrisona w projekcie The Doors of 21st Century stworzonym przez Raya Manzarka i Robbiego Kiegera w 2002 roku i rozważał propozycję obsadzenia go w roli Jima w filmie The Doors (1991) Oliviera Stone’a, którą ostatecznie otrzymał Val Kilmer. Od momentu powstania zespołu pod nazwą The Cult grupa wydała 9 płyt studyjnych, ostatnią „ Choice Of Weapon” w 2012 roku, a w chwili obecnej zespół kończy prace nad dziesiątym albumem ”Hidden City”, którego premiera zapowiedziana została na 5 lutego 2016 roku. Czym nas zaskoczy wokalista Ian Atsbury i gitarzysta Bill Duffy – spółka autorska komponująca utwory od momentu powstania zespołu oraz perkusista John Tempesta (ex-Exodus, ex-Testament, ex-Rob Zombie, ex-Helmet współpracujący z The Cult od 2006 i Grant Fitzpatrick (basista od 2015 roku), powrotem do gotyku, post punkowych brzmień czy klasycznym rockowym graniem? Sprawdźmy, słuchając ich premierowego utworu „Dark Energy”. /penny_lane 6.12.15/

foto: http://loudwire.com

17 lipca odbyła się światowa premiera płyty zespołu Powerwolf – „Blessed & Possessed”. Limitowana edycja tej płyty wzbogacona została o dodatkowy krążek „Metallum Nostrum” z coverami Judas Priest, Running Wild, Iron Maiden, Black Sabbath, Amon Amarth, Savatage, Chroming Rose i Gary’ego Moore’a. Powerwolf jest niemiecko-holendersko-rumuńską formacją grającą heavy/power metal. Utworzona została w 2003 roku przez „dwa wilki”- gitarzystę Matthew (Benjamin Buss) oraz basistę Davida (Vogt Charles), którzy przyjęli wspólnie sceniczne nazwisko Greywolf. Wilczy bracia podczas wakacji w Rumunii poznali wokalistę Attile Dorna (Karsten Brill), śpiewaka operowego i absolwenta Akademii Muzycznej w Bukareszcie, niezwiązanego wcześniej ze sceną metalową i przyjęli go do swojej watahy. Zamiłowanie Attile Dorna do zamierzchłej historii Rumunii i jej legend w tym głównie dotyczących wilkołaków i wampirów było inspiracją zespołu i zaowocowało wydaniem w 2005 r. debiutanckiej płyty „Return in Bloodred”. Obecnie w skład zespołu oprócz Dorna i Greywolfów wchodzą Falk Maria Schlegel – niemiecki klawiszowiec oraz Roel van Helden – holenderski perkusista. Zespół wydał 5 albumów studyjnych oraz jeden album koncertowy „Alive in the Night” w 2012 r. Czego możemy się spodziewać po Powerwolf? Na pewno, mrocznych i czasami groteskowych tekstów, chóralnych i podniosłych refrenów, kościelnych organów, dość udanych riffów, zapadających w pamięć melodii oraz szczypty humoru i na pewno wycia wilków. Na początku przyszłego roku zespół zagra w Polsce 3 koncerty: 11 lutego w Krakowie, 12 lutego w Gdańsku i 13 lutego w Warszawie. Sprawdźmy jak wyglądają koncerty Powerwolf, utwór „We drink Your Blood” pochodzi z płyty „Blood of the Saints” wydanej w 2011 roku. /penny_lane 4.12.15/
foto: http://progresja.com

Już niedługo będziecie mieli okazję przenieść się w muzyczną podróż w czasie do wczesnych lat 70, epoki zdominowanej przez hard/blues/psychodelic rock, gdzie prym wiodły min. takie zespoły jak Black Sabbath, Grand Funk Railroad, Blue Cheer, Hawkind czy Led Zeppelin. Stanie się to za sprawą zespołu Kadavar, którego fascynacje muzyczne tamtym okresem objawiają się nam w drugiej dekadzie XXI wieku. Trzy rzeczy przychodzą mi do głowy, kiedy słucham Kadavar: trzech facetów z brodami, trzy płyty oraz ich trzy koncerty, które wkrótce odbędą się w Polsce: 11 grudnia w gdańskim klubie B90, 12 grudnia w warszawskiej Progresji oraz 13 grudnia w krakowskiej Fabryce. Kadavar jest berlińskim trio, utworzone zostało w 2010 roku przez wokalistę i gitarzystę Christopha „Lupus” Lindemanna, perkusistę Christopha „Tiger” Bartelta oraz basistę Philippa „Mammut” Lippitza, którego w 2013 roku zastąpił Simon „Dragon” Bouteloup . Na swoim koncie mają trzy płyty nagrane z wykorzystaniem analogowego sprzętu, wszystkie albumy „Kadavar” (2012), „Abra Kadavar” (2012) oraz najnowsza „Berlin” (20.08.2015 r.) wydane zostały na CD i oczywiście na ciepło brzmiących winylach. Nie tylko ich kompozycje czerpiące pełnymi garściami z dobrotliwości płynących z muzycznego dziedzictwa lat 70-tych, ale także oldschoolowy image i oprawa graficzna płyt sprawiają, że możemy poczuć ten wyjątkowy klimat. Może i Wy jesteście sentymentalni i chociaż przez moment zapragniecie udać się w sentymentalną podróż i posłuchać ich zgrabnych kompozycji./penny_lane 2.12.15/

foto: http://www.cityfun24

Jak informują na swojej stronie internetowej „The Kentucky Rockers” 7 października rozpoczęli prace nad piątym albumem i zapowiadają nie tylko powrót do studia w którym w nagrali swoją debiutancką płytę, ale także powrót do muzycznych korzeni. Zespół Black Stone Cherry powstał w 2001 roku w Edmonton w USA, a wydanie swojej epki uczcił koncertem w sali gimnastycznej szkoły średniej. Na koncie mają cztery albumy studyjne – „Black Stone Cherry” (2006), „Folklore and Superstition” (2008), „Beteween the Devil and the Deep Blue Sea” (2011) „Magic Mountain” (2014) oraz płytę koncertową „Live at the Astoria London”, która ukazała się w 2007 roku. Black Stone Cherry tworzą: wokalista i gitarzysta Chris Robertson, basista John Lawhon i perkusista John Fred Young oraz ważna postać, gdyż jego dołączenie do zespołu uważane jest za oficjalną datę powstania bandu – gitarzysta Ben Wells. Tworzona przez nich muzyka jest mieszaniną southern i blues rocka z odrobiną grunge, hard rocka, a nawet country. Jest to zespół, który z pewnością może przykuć uwagę i zachęcić do odsłuchania całej swojej dyskografii. 30 października zespół Black Stone Cherry wydał swoje pierwsze koncertowe DVD „Thank You – Livin’ Live Birmingham, UK”, z którego jest niezwykle dumny. Nagrania zarejestrowano podczas koncertu, który odbył się 30.10.2014 r. w LG Arena w Birmingham w trakcie trasy „Magic Mountain Tour”. Na płycie DVD/Blu-ray i CD znajduje się ok. 20 kompozycji, pochodzących ze wszystkich wydanych do tej pory albumów. Mam nadzieję, że wśród Was znajdą się chętni do porównania brzmienia koncertowego nagrania „Me and Mary Jane” ze studyjnym. /penny_lane 30.11.15/
foto: http://www.empik.com

Zdarza się, że zespół Lab of God zaliczany jest to tzw. Nowej Fali Amerykańskiego Heavy Metalu, kompletnie się z tym nie zgadzam, ale chyba nie o szufladkowanie metalowych zespołów tutaj chodzi. Dwa tygodnie temu zespół opublikował prezentowane poniżej wideo z tekstem do utworu „Erase This” pochodzącego z ich najnowszej, doskonałej moim zdaniem płyty „VII: Sturm und Drang”, wydanej 24 lipca 2015 roku. Jest to siódmy album Lab of God, lecz płyta różni się od pozostałych, po pierwsze udziałem innych wokalistów – Chino Moreno z Deftones i Grega Puciato z The Dillinger Escape Plan oraz pojawieniem się ballady „Overlord”, którą Randy Blythe wyśpiewuje czystym wokalem. Część utworów z ostatniej płyty Lamb Of God inspirowana była wydarzeniem, które miało miejsce w Pradze w 2010 kiedy to Randy’ego Blythe’a oskarżono o zepchnięcie ze sceny jednego z fanów podczas koncertu w wyniku czego 19-latek odniósł obrażenia i zmarł, a wokalistę osadzono w areszcie. Ostatecznie Blythe został oczyszczony z zarzutów w 2013 roku. Swoje wspomnienia opisał także w książce „Dark Days”. Zespół Lamb Of God powstał w 1994 roku w USA nagrał 7 krążków długogrających, pierwszy „New Americam Gospel”w 2000 roku, tworzą go Randy Blythe – wokal, Chris Adler-perkusja (obecnie gra także z Megadeath), John Cambell – bas, Mark Morton-gitara i Willie Adler – gitara. W przyszłym roku Lamb Of God wyruszy trasę koncertową po USA w której towarzyszyć im będzie min. zespół Antrax. Część tegorocznej europejskiej trasy, którą zespół odbywał z Children of Bodom oraz Sylosis została po tragicznym zamachu w Paryżu odwołana./penny_lane 28.11.15/
foto: http://www.metalinjection.net

24 listopada 1991 r. zmarł Freddie Mercury (Farrokh Bulsara), wokalista, instrumentalista i współzałożyciel brytyjskiego zespołu Queen, miłośnik zarówno opery, baletu jak i twórczości Jimmiego Hendrixa. Autor jednego z najbardziej popularnych utworów w historii muzyki „Bohemian Rapsody”, w którym dokładnie 40 lat temu doskonale połączył rockowe i operowe brzmienia. W jednym z wywiadów zapytany czy boi się śmierci? Odpowiedział – „Nawet gdyby przyszło mi umrzeć jutro, nic mnie to nie obchodzi. Spróbowałem wszystkiego…” 31 maja 1991 Freddie pojawił się po raz ostatni przed kamerami, aby nagrać teledysk do utworu „These Are the Days of Our Lives” pochodzącego z płyty „Innuendo”. Zmarł w wieku 45 lat w Londynie zaledwie 20 km od miejsca w którym znaleziono martwego Jimmiego Hendrixa w wyniku zapalenia płuc wywołanego przez AIDS. Do chwili obecnej miejsce jego spoczynku pozostaje tajemnicą, chociaż wszelkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że Freddie został pochowany w Londynie. 20 listopada ukazało się wydawnictwo „Queen – A Night At The Odeon – Hammersmith 1975” z koncertu Queen po raz pierwszy w całości transmitowanego w TV i w radio BBC na żywo w wigilię Bożego Narodzenia. Odbył się on Londynie w momencie w którym zespół był w szczytowej formie i właśnie rozpoczął trasę „A Night Opera Tour” po Europie, Ameryce Północnej, Japonii i Australii. Poniżej fragment z tego koncertu. /penny_lane 26.11.15/
foto: http://www.queenonlinestore.com

Panowie Hank Shermann (Rene Krolmark) i Michael Denner kojarzą się przede wszystkim duńskim zespołem metalowym utworzonym w latach 80-tych przez gitarzystę Hanka Shermana oraz wokalistę Kinga Diamonda – Mercyful Fate, który nagrał min. takie albumy jak „Melissa” czy „Don’t Break The Oath, a od 1999 roku nie wydał nowej płyty, ani nie można ich usłyszeć na żywo w przeciwieństwie do Kinga Diamonda, który 25 października rozpoczął trasę podczas której odgrywać będzie cały album Abigail (1987), a zapis z tych koncertów umieści na blu-ray i dvd. Dwóch gitarzystów Mercyful Fate rok temu powołało do życia heavy metalowy projekt pod nazwą Denner/Shermann do którego zaprosili wokalistę Seana „The Hell Destroyer” Peck z Cage, perkusistę Snowy Shawna (ex-King Diamond, Mercyful Fate, Dimmu Borgir, Therion, Dream Evil, Sabaton ) i Marca Grabowskiego (ex-Demonica). 2 października nakładem Metal Blade Records ukazała się ich ep-ka „Satan’s Tomb”. Debiutancka płyta Denner/Shermann, zawiera 4 utwory, nagrywana była w studio w Szwecji, USA i Danii, a oprawę graficzną stworzył Thomas Holm autor okładek „Melisy” i „Don’t Break The Oath” Mercyful Fate oraz min. „Abigail” i „Them” Kinga Diamonda. W 2016 roku możemy się spodziewać długogrającego albumu Denner/Shermann, a tymczasem zapraszam Was do „Grobowca Szatana”, na pewno spodoba się tam wszystki lubiącym klasyczny metal./penny_lane 23.11.15/
foto : http://dennershermann.com

W 2002 roku w szwajcarskim Winterthur Christian „Chrigel” Glanzmann postanowił powołać do życia projekt studyjny pod nazwą Eluveitie w którym bardzo składnie miały połączyć się melodyjny death metal z tradycyjnym celtyckim folkiem. No cóż część założeń poczynionych przez Glanzmanna na szczęście nie została zrealizowana, gdyż po wydaniu mini albumu „Ven” w 2003 roku zespół przestał być wyłącznie „studyjnym” i zaczął koncertować. Wyjątkowość Eluveitie nie polega wyłącznie na zespoleniu ze sobą dźwięków wydobywanych przez 8 osobowy skład z gitar i perkusji, lecz także za pomocą takich instrumentów jak mandola, gwizdki, lira korbowa, flet, skrzypce czy dudy oraz język galijski, stanowiący wymarły dialekt celtycki w jakim wykonywana jest część ich utworów. Największą popularność przyniósł zespołowi album „Slania” ze sztandarowym utworem napisanym przez Glanzmanna „Inis Mona” wydany przez Nuclear Blast w 2008 roku. Premierowe wydanie ich najnowszej, siódmej płyty „Origins” miało miejsce 1.08.2014 roku, tuż po zdobyciu w wyniku glosowania publiczności nagrody Swiss Music Awards dla najlepszego szwajcarskiego zespołu grającego na żywo. Czy nagrodę otrzymali słusznie? Ja nie mam wątpliwości i nie mają jej też zapewne osoby które w tym roku uczestniczyły w Przystanku Woodstock, bądź oglądały przekaz na żywo z woodstockowego koncertu. Tych, którzy jeszcze nie mają zdania, zapraszam na kolejny koncert Eluveitie w Polsce, obędzie się on 10 grudnia w klubie B90 w Gdańsku. /penny_lane 21.11.15/
foto: http://www.metal-rules.com

27 listopada ukaże się najnowsza płyta Danzig „Skeletons”. To płyta dość szczególna, gdyż zawierać będzie covery zespołów lubianych i słuchanych w młodości przez Glenna Danzinga tj. „NIB” – Black Sabbath, „Let Yourself Go” Elvisa Presley’a, „Lord of Your Thighs” Aerosmith oraz zawierać będzie 2 utwory pochodzące ze ścieżek dźwiękowych do filmów Devil’s Angels z 1967 i Satan’s Sadists z 1969 roku. Danzig jest amerykańskim zespołem założonym w 1987 roku przez wokalistę, kompozytora i instrumentalistę Glenna Danziga (Glenna Allena Anzalone), którego kariera rozpoczęła się wraz z powstaniem w 1977 roku horrorpunkowej nowojorskiej grupy The Misfits. Po jej rozpadzie Glenn powołał do życia Samhain, który po wydaniu 2 płyt przemianowany został w 1987 roku na Danzig. W skład nowej kapeli oprócz Glenna weszli byli członkowie Samhain basista Eerie Von, gitarzysta John Christ oraz perkusista Chuck Biscuit (ex – D.O.A. i Black Flag). Pierwszy longplay „Danzig”, ukazał się 30 sierpnia 1988, promował ją singiel z najbardziej znanym utworem „Mother”, na debiutanckiej płycie gościnnie w utworach „Twist of Cain” i „Possesion” zaśpiewał James Hetfield (Metallica). Zespół Danzig wielokrotnie zmieniał skład, nie licząc Glenna, który stoi na czele kapeli od samego początku, wydał 9 albumów studyjnych w tym ostatni „Deth Red Sabaoth”, z którego pochodzi utwór „Ju Ju Bone”, ukazał się w czerwcu 2010 roku. /penny_lane 20.11.15/
foto: https://www.facebook.com/Danzig

14.01.1967 roku w stanie New Jersey urodził się Jeffrey Phillip Wielandt, jednen z najwybitniejszych rockowych gitarzystów, wokalista o nieprzeciętnym głosie, kompozytor i multiinstrumentalista. Swoją karierę rozpoczynał grając min. w zespole Zyris, gdzie podczas jednego z koncertów został zauważony przez fotografa muzycznego i polecony poszukującemu właśnie gitarzysty Ozziemu Osbourne, który nadał mu pseudonim Zakk Wylde. Mimo iż Zakk współpracował z Ozzym w latach 1987-1993 i był współtwórcą kompozycji wydanych na 3 studyjnych albumach, opuścił zespół. Najprawdopodobniej powodem odejścia był brak czasu związany z działalnością jego nowo utworzonego, grającego southern rocka zespołu „Pirde &Glory”. W 1995 roku Zakk powrócił do Ozziego i nagrał z nim album „Ozzmozis”, a rok później wydał solowy krążek „Book Of Shadows”. Black Label Society stworzył w 1998, grając jednocześnie od 2001 roku z przerwami z Ozzym. Ostatecznie jego współpraca z „Księciem Ciemności” zakończyła się w 2009, podobno powodem rozstania był fakt, iż utwory Ozziego zaczęły za bardzo przypominać Black Label Society. Obaj panowie byli jednak tak bardzo sobie bliscy, że Ozzy Osbourne został ojcem chrzestnym syna Zakka. Czekając na premierę solowej płyty „Book Of Shadows II”, która będzie miała miejsce w 2016 r., posłuchamy ballady granej na pięknym i oryginalnym Epiphonie Les Paul sygnowanym przez Wylde, chociaż wiadomo, że Zakk sygnował klika modeli zarówno Epiphonów jak i przede wszystkim Gibsonów. Przypomnę, że zespół BLS wystąpił w Polsce w marcu na 2 koncertach w Gdańsku i Krakowie, w lipcu na Eleven Bike Fest we Wrocławiu oraz na tegorocznym Przystanku Woodstock. /penny_lane 18.11.15/
foto: http://www.gibson.com

Five Finger Death Punch – wielbiciele filmu „Kill Bill” Quentina Tarantino to amerykański core/goove metalowy zespół. Powstał w 2005 roku w Los Angeles z inicjatywy węgierskiego gitarzysty Zoltana Bathory, a swoją pierwszą płytę, która w USA pokryła się złotem „The Way of the Fist” wydał 31 lipca 2007. Ich najnowszy, szósty już album „God Your Six” ukazał się 28 sierpnia 2015 roku. W skład zespołu wchodzą: Ivan „Ghost” Moody – wokal, Zoltan Bathory – gitara, Jeremy Spencer – perkusja, Jason Hook – gitara oraz Chris Kael – bas. Zespół jest też twórcą coverów, zaskakującej wersji „House Of The Rising Sun” mogłabym napisać, że The Animals, ale tak naprawdę ani twórca ani okres powstania tego utworu nie jest znany i granego często przez 5FDP na żywo wzruszającego „Bad Company” wydanego w 1974 roku na debiutanckim albumie przez zespół Bad Company z doskonałym moim zdaniem wokalistą Paulem Rodgersem. Jaka jest muzyka Five Finger Death Punch? Mocno amerykańska, prosta, lekka, przewidywalna, ale też na pewno żywa i zapadająca w pamięć z powodu chwytliwych melodii, które z powodzeniem można nucić przy goleniu lub smażeniu jajecznicy (zwłaszcza przy „The Pride” czy ”Uder and Over It”), chociaż mocny wokal Ivana Moody raczej trudno będzie Wam kopiować. Przypomnę, że 27 czerwca zespół wystąpił w łódzkiej Arenie rozgrzewając publiczność przed występem Judas Priest. Dwa tygodnie temu 5FDP opublikował swój najnowszy teledysk do utworu „Wash It All Away”, zapraszam do obejrzenia./penny_lane 17.11.15/
foto: http://www.fivefingerdeathpunch.com

Nashville, amerykańskie miasto uważane za stolicę country, w którym mieszkał i zmarł „Człowiek w czerni” – Johnny Cash, w którym przyszli na świat Duanne i Greg Allmann znani z blues rockowej formacji The Allman Brothers, basista Allen Woody – współtwórca Gov’t Mule, było także miejscem narodzin w 1999 roku rockowego zespołu Kings of Leon, założonego przez braci Nathana i Caleba Followill do którego dołączył ich kuzyn Matthew i młodszy brat Jared. Któż z nas nie słyszał „Sex On Fire” lub „Use Somebody” z ich 4 płyty „Only by the Night” wydanej w 2008 roku, płyty która pokryła się platyną w Polsce i Australii w Wielkiej Brytanii osiągnęła status 9 krotnej platyny i otworzyła im drogę do ogromnej międzynarodowej kariery. Dobra passa trwała również po wydaniu kolejnego krążka „Come Around Sundown” w 2010, a ostatnia z płyt „Mechanical Bull” z 2013 pokryła się już tylko złotem. Followiczowie jednak nie poddają się i najpierw w ponad 170-letnim domu w Nashville tworzyli kolejne kompozycje do nowego albumu, a teraz wrócili do studia nagraniowego. Zanim nastąpi wydanie 7 albumu (data premiery nie jest jeszcze znana), możecie obejrzeć 87-minutowy film z 2011 roku poświęcony Kings of Leon – „Talihina Sky”, opowiadający o życiu czwórki muzyków, albo powspominać płytę „Only by the Night” słuchając utworu „Closer” pochodzącego z koncertu w nowojorskim Ed Sullivan Theater w którym obywają się show Dawida Lettermana. /penny_lane 16.11.15/
foto: http://kingsofleon.com

Wyobraźcie sobie około 20 osobowy band składający się min. z członków takich zespołów jak Lamb Of God, Testament, Megadeth, Slayer, Pantera, Machine Head, Sepultura, Death Angel, Antrax i Exodus, dodajcie do tego Mastodon, Trivium, Lacuna Coil, Arch Enemy, Beyound Fear, Hatebreed, Dillinger Escape Plan, Perihery oraz śpiewającego wrestlera z Fozzy – Chrisa Jericho i co otrzymamy? Sto razy więcej, niż jak twierdzi Mike Portnoy był sobie w stanie wymarzyć. Jeśli można by ten niezwykły projekt muzyczny nazwać zespołem, to na pewno jest to największy i najbardziej wyjątkowy zespół w historii muzyki metalowej i nie mogę nie wspomnieć o tym wydarzeniu, chociaż płyta Metal Allegiance nie należy już do nowości. Wydana została przez Nuclear Blast 18 września, a ogromny metalowy kolektyw koncertował już wspólnie grając covery. Pomysłodawcą Metal Allegiance jest Mark Menghi, oprócz niego w główny skład tworzą: David Ellefson (Megadeth), Mike Portnoy (The Winery Dogs) oraz Alex Skolnick (Testament). Standardowa wersja płyty „Metal Allegiance” zawiera 9 utworów, digipack rozszerzono o 45 minutowy dokument prezentujący kulisy powstawania płyty oraz o cover uwielbianego przeze mnie Dio – „We Rock”, który z największą przyjemnością Wam przedstawiam oraz zachęcam do przesłuchania całej płyty./penny_lane 15.11.15/
foto: http://www.hngn.com

Już po raz drugi w tym roku będziemy mieli okazję posłuchać na żywo brytyjskiej legendy New Wave of British Heavy Metal – Judas Priest, która 10 grudnia zagra w gdańskiej Ergo Arenie. Koncert „Bogów Metalu” jest częścią światowego tournee, promującego ich ostatni album „Redeemer of Souls”, który w Polsce ukazał 15 lipca 2014 roku. Pomimo iż zespół powstał 1969 roku, debiutancką płytę „Rocka Rolla” wydał dopiero w 74 tuż po przyjęciu w swoje szeregi nowego wokalisty Rob Halforda, a szczytowy okres w ich karierze przypadł na lata 80-te za sprawą kultowych albumów „British Steele” (1980) , który zespól promował min. podczas brytyjskiej trasy supportując Iron Maiden czy „Screaming for Vegeance”(1982), które w USA pokryło się dwukrotna platyną. To właśnie w latach 80-tych Judas Priest ukształtował swój ekstrawagancki sceniczny image w postaci skórzanej wyćwiekowanej garderoby oraz urozmaicił koncerty jeżdżącym po scenie Harleyem Davidsonem. W 1991 roku Rob Halford opuścił Judas Priest i założył własny zespół Fight z którym wydał 3 albumy. W 1996 roku nowym wokalistą został Tim „Ripper” Owens znany min. z późniejszej współpracy z Iced Earth czy Beyond Fear. Wielki powrót Halforda do Judas Priest nastąpił w 2003 roku. Jeśli chodzi o grudniowy koncert warto dodać, że gościem specjalnym Judas Priest będzie UFO brytyjska legenda hard rocka mogąca się poszczycić 46 letnim stażem na scenie rockowej . Dla tych, którzy nie będą mogli zobaczyć na żywo Judas Priest -„Living After Midnight” z koncertu wydanego na CD i DVD w 2010 roku z okazji 30-lecia ukazania się „British Steele”./penny_lane 14.11.15/
foto: http://www.gdansk4u.pl

Z całą pewnością Amorphis nie jest, jakby wskazywała na to nazwa zespołu bezpostaciowy i nie można przejść obojętnie obok melodyjnego, metalowego grania wzbogaconego min. progresywnymi wstawkami czy elementami fińskiego folkloru, ani też obok głębokiego, doskonałego głosu wokalisty Tomiego Joutsena, który dołączył do zespołu w 2005 roku zastępując Pasi Koskinena i bez wątpienia stał się nie tylko frontmanem, ale też najmocniejszym ogniwem kapeli. Zespół Amorphis, postał w 1990 roku w Helsinkach, stworzyli go dwaj gitarzyści Tomi Koivusaari i Esy Holopainen oraz perkusista Jan Rechberger, do chwili obecnej nagrał 12 płyt długogrających. 4 września miała miejsce polska premiera ich najnowszego wydanego przez Nuclear Blast Records świetnego albumu – „Under the Red Cloud”. Okładkę zaprojektował Valnoir Mortasonge, współpracujący z Behemothem, Watain, Paradise Lost czy Morbid Angel. Warto też wspomnieć, że w swoim dorobku zespół posiada również split „Tales form Lake Bodom”, który ukazał się 18 września i zawiera 3 utwory Amorphis oraz 3 Children Of Bodom. Obecnie Amorphis odbywa europejską trasę, niestety Polska nie znalazła się na liście krajów, które zespół odwiedzi, ale 13 grudnia możecie ich posłuchać na żywo w Bratysławie. Zaproponuję Wam lekko orientalny motyw i utwór „Death of a King” z nowego krążka w którym gościnnie na flecie i gwizdkach zagrał Chrigel Glanzmann z Eluveitie. /penny_lane 13.11.15/
foto: http://amorphis.net

Uriah Heep jest jedną z ważniejszych formacji grających klasycznego rocka, których historia rozpoczęła się w latach 60 tych. Zespół założony został w Londynie w 1969, jego skład wielokrotnie ulegał zmianie w chwili obecnej tylko gitarzysta Mick Box jest jedynym członkiem z pierwotnego składu zespołu. Uriah Heep posiada w swoim dorobku 24 albumy studyjne, 22 koncertowe i jest znany przede wszystkim z takich utworów jak: „July Morning”, „Easy Livin” czy „Lady In Black” Nazwa zespołu wywodzi się od imienia i nazwiska negatywnej postaci opisanej przez Karola Dickensa w książce David Copperfield – Uriasza Heepa. Podczas prawie 46 letniej działalności Uriah Heep wydał około 40 milionów płyt i koncertował w około 60 krajach, jako pierwszy „zachodni” zespół zagrał koncert w Rosji w 1987 roku. W 2014 roku zespół wystąpił w we Wrocławiu na 12 edycji festiwalu Thanks Jimi Festival, na którym po raz kolejny polscy gitarzyści wspierani przez światowe gwiazdy pobili rekord Guinessa w jednoczesnej grze utworu Jimmiego Hendrixa „Hey Joe” (7344 gitar). 17 listopada w warszawskiej Progresji oraz 18 listopada w krakowskiej Rotundzie odbędzie się koncert Uriah Heep, na który muzycy osobiście nas zapraszają. Koncerty w Polsce odbywają się w ramach trasy „Rock The Haus Tour”, na której zespół promuje utwory ze swoje ostatniej płyty „Outsajder” wydanej w czerwcu 2014 roku., na której znalazł się min. prezentowany poniżej „One minute”. /penny_lane 12.11.15/
foto: www.muzol.com.pl

Kim byłby Joe Satriani, gdyby nie nagła śmierć 18 września 1970 roku jednego z najznakomitszych gitarzystów na świecie Jimmiego Hendrixa? Może futbolistą, bo właśnie poświęcanie się tej pasji przerwał, by zapełnić pustkę w życiu po odejściu swojego idola. Tego samego dnia 14 letni Joe zrezygnował z drużyny futbolowej i oznajmił całej rodzinie, że do końca życia będzie zajmował się wyłącznie grą na gitarze. I tak też się stało. Już rok później został nauczycielem gry na gitarze, jego uczniami byli min. Kirk Hammett, Steve Vai i Larry LaLonde. Do dziś jest aktywnym muzykiem. Nie opuszcza go wena twórcza, nagrywa solowe, instrumentalne albumy, był pomysłodawcą muzycznego projektu koncertowego G3 w którym uczestniczyli: Paul Gilbert, Yngwie Malmsteen, Steve Vai, Steve Lukather Michael Schenker, Robert Fripp, John Petrucci, Paul Gilbert i Steve Morse. W 2008 roku złożył grupę Chickenfoot w której skład weszli Sammy Hagar (ex-Van Halen) i Michael Anthony (ex-Van Halen) i Chad Smith (Red Hot Chili Peppers). Jego podpis można znaleźć na wielu instrumentach muzycznych, wzmacniaczach i efektach gitarowych. Współpracuje firmami: Vox, Korg, Marschal, Peavey i z uwielbianą przez niego marką Ibanez. 24 lipca wydał swój 15 album „Shockwave Supernova”, a od 4 listopada na iTunes można zakupić utwór „Music Without Words” napisany i nagrany przez Joe Satrianiego oraz perkusistę i dyrektora muzycznego ONZ Robina DiMaggio, część dochodów z pobrania utworu zasili UNICEF – organizację działająca na rzecz dzieci. /penny_lane 11.11.15/
foto : http://www.satriani.com

13 listopada w Klubie Eter we Wrocławiu wystąpią weterani metalowej sceny z Ameryki Południowej – Sepultura świętujący właśnie swoje 30-lecie. Zespół Sepultura, założony został w 1984 roku w Belo Horizonte przez braci Cavalera, gitarzystę i wokalistę Maxa oraz perkusistę Igora. Do chwili obecnej wydał 13 studyjnych krążków w tym min. najlepsze „Arise” (1991), „Chaos A.D.”(1993) oraz niepowtarzalną i jedyną w swoim rodzaju 6 płytę „Roots” (1994), zawierającą niesamowite elementy brazylijskiego folkloru. Stało się to za sprawą współudziału w nagraniach amazońskiego plemienia Xavante, gdzie wśród indiańskich śpiewów, bębnów oraz najprzeróżniejszych instrumentów ludowych i przedziwnych odgłosów zabrzmiał dziko, złowieszczo i brutalnie brazylijski metal. Max opuścił zespół w 1996 by założyć Soulfly, a w 2011 Killer Be Killed. Igor Cavalera zakończył współpracę z Sepulturą w 2006 roku i w 2007 obaj bracia stworzyli Cavalera Conspiracy. Obecnie skład zespołu jest następujący: Derric Green – wokal, Andreas Kisser – gitara, Paulo Jr. – bas i Eloy Casagrande – perkusja. Ostatnia długogrająca płyta „The Mediator Between Head and Hands Must Be the Heart” ukazała się nakładem Nuclear Blast 25 października 2013 r. Mogłabym oczywiście przypominać utwory z „Roots”, ale zaproszę Was do obejrzenia tatuaży fanów Sepultury i wysłuchania ep-ki wydanej 5 czerwca 2015 r., stworzonej z okazji 30-lecia zespołu. /penny_lane 10.11.15/

foto: http://wroclive.pl

Jednym z głównych przedstawicieli Nowej Fali Brytyjskiego Heavy Metalu nurtu, który pojawił się pod koniec lat 70-tych jest zespół Saxon. Powstał w hrabstwie South Yorkshire w 1976 roku w wyniku połączenia dwóch formacji SOB i Coast. Pierwsza płyta „Saxon” wydana w 21.05.1979 roku nie przyniosła zespołowi sukcesu, dopiero drugi album „Wheels Of Steel” z 1980 roku, otrzymał status złotej płyty w Wielkiej Brytanii, podbił serca fanów muzyki metalowej i trafił na listy przebojów. Od momentu wydania pierwszej płyty zespół Saxon średnio co dwa lata wydaje swój kolejny studyjny krążek, uzbierało się ich już 21. Obecny skład zespołu tworzą: wokalista Biff Byfor, członek klubu motocyklowego „Hells Angels”, który wraz z magazynem „Metal Hammer” w 2010 roku podjął starania by heavy metalowi przyznać status oficjalnego związku wyznaniowego i gitarzysta Paul Quinn, obaj panowie są członkami Saxon od początku powstania grupy, gitarzysta Doug Scarratt, który dołączył do zespołu w 1995 roku, basista Nibbs Carter – gra od 1988 oraz perkusista Nigel Glockler od 1982 roku z przerwami spowodowanymi udziałem w innych projektach muzycznych i problemami ze zdrowiem. Ostatni koncert Saxon w Polsce miał miejsce na Eleven Bike Fest, podczas zlotu motocyklowego w lipcu 2015 r. na Polach Marsowych we Wrocławiu. Polska premiera ich najnowszego albumu zatytułowanego „Battering Ram” odbyła się 16 października 2015 roku. Jak brzmi Saxon na nowej płycie? Sami sprawdźcie. /penny_lane 9.11.15/
foto : www.wacken.com

Po wybudzeniu się ze snu maskotki „The Guy”, które obserwować mogliśmy na krótkim filmiku opublikowanym kilka miesięcy temu przez Disturbed, zatrzymaniu tajemniczego licznika na ich stronie internetowej oraz zaktualizowaniu logo, zespół również się przebudził i 21 sierpnia 2015 r., wydal nowy, siódmy już studyjny album „Immortalized”. Disturbed pochodzi z USA, powstał w 1996 roku w Chicago po przyjęciu w swoje szeregi Davida Draimana, świetnego wokalisty o charakterystycznej barwie głosu. Obecnie w skład zespołu oprócz Davida Draimana wchodzą Dan Donegan – gitara, Mike Wengren – perkusja i John Moyer – bas, który w 2004 roku zastąpił Steve Kmaka. Mimo iż Disturbed wydał miliony płyt i cieszył się ogromną popularnością w 2011 roku zawiesił swoją działalność. Nie wiadomo czy powodem przerwy w działalności zespołu były konflikty pomiędzy muzykami, czy brak pomysłów na nowe utwory, czy jak oznajmił frontman David Draiman konieczność przeczekania kryzysu na rynku muzycznym. A może powodem przerwy był ślub Draiman Draimana i chęć ułożenia sobie życia prywatnego. W 2014 roku zespół rozpoczął komponowanie nowych piosenek i w studiu Hideout Recordings w Las Vegas nagrał ”Immortalized”. Dwa tygodnie temu ukazało się ich najnowsze video z tekstem utworu „The Light”. Utwór nieco spokojniejszy i raczej nie porównywalny do kultowego „Down with the Sickness” z debiutanckiego albumu „The Sickness” wydanego w 2000 roku czy do „Inside the Fire” z ich czwartego albumu „Indestructible” z 2008 roku. Tych, którzy nie słyszeli całej płyty „Immortalizaed” zachęcam do jej posłuchania. /penny_lane 8.11.15/

 foto: http://www.metalinjection.net

Samael, szwajcarska legenda metalu posiadająca własny styl i mocne klimatyczne utwory, powołana do życia w 1987 roku, swój pierwszy długogrający album „Worship Him nagrała w 1991 roku, a ostatnią płytę „Lux Mundi” w 2011 r. Na przestrzeni lat sporo się pozmieniało w stylistyce Samaela, a kamieniem milowym ich black metalowej ery była płyta „Ceremony of Opposites” z 1994 r. i właśnie tą płytę w całości odegra Samael na 4 koncertach w Polsce: 26.11 w Fabryce w Krakowie, 27.11 w Alibi we Wrocławiu, 28.11 w Progresji w Warszawie, 29.11 w B90 w Gdańsku. Samael posiada też polskie akcenty w swojej biografii, Vorph i Xy w duecie zagrali jeden z pierwszych koncertów w karierze na festiwalu „S’thrash’ydło” w ruinach zamku Ciechanowie w 1989 roku, a koncert z 1996 roku z Krakowa trafił na wydane w 2002 roku DVD „Black Trip”. My proponujemy Wam utwór „Baphomets Throne” z rewelacyjnym intro zaczerpniętym z jednej fortepianowych miniatur z cyklu „Obrazki z wystawy” skomponowanych w 1874 roku przez rosyjskiego kompozytora Modesta Musorgskiego. /penny_lane 7.11.15/
foto :https://www.biletomat.pl

20 listopada łódzka Atlas Arena będzie miała przyjemność gościć jednego z najwybitniejszych gitarzystów Slasha wraz z wokalistą i gitarzystą Alter Bridge Mylesem Kennedym oraz z tajemniczo brzmiącym The Conspirators, w którego skład wchodzą : kanadyjski basista Todd Kerns, kanadyjsko-amerykańskim perkusista Brent Fitz, a także amerykański gitarzysta Frank Sidoris. Koncert jest częścią trasy promującej najnowszą płytę Slasha „World On Fire”. Światowe tornee Slasha, Mylesa i The Conspirators rozpoczęło się 9 lipca 2014 roku, a zakończy koncertem w Moskwie 24 listopada 2015 r. W sumie muzycy odwiedzą 37 krajów i zagrają 152 koncerty na których wykonują oprócz utworów z solowych płyt Slasha kompozycje Guns’N’Roses, Slash’s Snakepit i Velvet Revolver oraz covery Motorhead, Deep Purple, Led Zeppelin, Jimmiego Hendrixa i Little Richarda. W ramach tej trasy Slash odwiedził już raz Polskę w listopadzie 2014 r., roku zagrał w krakowskiej Arenie. Jego pierwszy koncert w Polsce, miał miejsce w katowickim Spodku 13.02.2013 r. Przypomnę, że ostatnia studyjna solowa płyta Slasha „World On Fire” wydana została 15 września 2014 r., a 15 czerwca 2015 roku ukazało się koncertowe wydawnictwo „Live At The Roxy 25.9.14″ na obu wydawnictwach znalazł się prezentowany poniżej utwór „Bent to Fly. /penny_lane 6.11.15/

foto :http://www.atlasarena.pl

2 października ukazała się najnowsza 9 już płyta finlandzkiego melodic death metalowego zespołu Children of Bodom „I Worship Chaos”. Zespół założony został w 1993 roku przez Alexi „Wildchild” Laiho kompozytora, wokalistę, jednego z najlepszych metalowych gitarzystów na świecie, miłośnika gitar ESP, klika z nich sygnował swoim nazwiskiem. Jest to pierwszy od dwunastu lat krążek COB nagrany bez gitarzysty Roope Latvali, który rozstał się z zespołem na początku czerwca. W trasach koncertowych zastępuje go Antti Wirman, brat klawiszowca Janne Wirmana. Na najnowszej płycie wszystkie partie gitar zarejestrował Alexi Laiho. Przedostatnia studyjna płyta COB „Halo Of Blood” wydana została w 2013 r. Zespół Children Of Bodom promował niedawno swoją najnowszą płytę podczas dwóch koncertów w Polsce 25 i 26 października w Gdańsku i Krakowie. Muzycy nie tylko po raz kolejny umieścili na okładce swój znak rozpoznawczy – „Żniwiarza”, tym razem stojącego nad wyschniętym jeziorem Bodom, ale także po raz kolejny nagrali utwór dotyczący tajemniczego i brutalnego morderstwa kilku nastolatków, które miało miejsce 1960 roku nad jeziorem Bodom. Specjalnie dla Was epicka opowieść – „Morrigan” z „I Worship Chaos”. /penny_lane 1.11.15/

foto : http://www.cobhc.com

Rok 2015 obfituje w jubileusze muzyczne oraz koncertowe wspomnienia związane z wydaniem kultowych płyt. Jubileuszem, który będziemy mieli okazję świętować już niedługo w Polsce jest 30 rocznica wydania koncept albumu „Missplaced Childhood”, stworzonego w wiktoriańskim pałacyku Barwell Court w Chessington i nagranego w studio Hansa w Berlinie (jeszcze wtedy nazywanym „Zachodnim”) przez prog-rockowy zespół Marillion. Była to ich trzecia płyta i przyniosła zespołowi największą popularność oraz przekształciła w gwiazdę wielkiego formatu. To album do którego często i z przyjemnością się wraca, dlatego postanowił do niego wrócić sam Fish – były wokalista oraz autor tekstów, kompozytor i aktor, członek Marillion w latach 1981-1988, obecnie odbywający trasę koncertową „Farewell To Childhood”, podczas której odgrywa z całości płytę „Missplaced Childhood” nagraną w 1985 roku. Jego koncerty będzie można obejrzeć na żywo 7 listopada Szczecinie (Azoty Arena), 8 listopada w Gdańsku (Stary Maneż), 9 listopada w Warszawie (Progresja) oraz 11 listopada w Bielsko Białej (Klimat). Może to być Wasza ostania szansa na posłuchanie nie tylko „Misplaced Childhood” w wykonaniu Fisha, ale też posłuchania artysty na żywo po raz ostatni, gdyż zapowiedział, że w przyszłym roku nagra swoją ostatnią płytę i zakończy karierę estradową. Fisha supportować będzie francuski zespół Lazuli. /penny_lane 4.11.15/

foto : http://fishheads.club

11 września wytwórnia Nuclear Blast wydała 11 studyjny album zespołu Slayer – „Repentless”. Praca nad nowym krążkiem rozpoczęta została przez Kerry’ego Kinga już w 2011 roku, przerwała ją w 2013 śmierć gitarzysty i współtwórcy Slayera Jeffa Hannemana. Na płycie znalazło się 12 utworów, autorem tekstów i muzyki do większości z nich jest Kerry King, utwór „Piano Wire” skomponowany został przez Jeffa Hannemana. W nagraniu płyty oprócz Kerryego Kinga i Toma Araya udział wzięli Paul Bostaph, który zastąpił Dawida Lombardo oraz Gary Holt. „Repentless” można było nabyć także w limitowanej edycji „Metal Eagle Edition”. Aluminiowe pudło w kształcie orła z logo zespołu o wymiarach 38,1 x 43,2 x 7,6 ważące ponad 3 kilogramy zawierało: krążek z 12 nagraniami z płyty, Blu-Ray i DVD z koncertem „Slayer Live at Wacken 2014”, film dokumentalny „Making of Repentless”, CD – „Slayer Live at Wacken 2014”, plakat i naklejkę oraz certyfikat z unikatowym numerem. Niestety w chwili obecnej wydany w ilości 3000 egzemplarzy „najcięższy album metalowy” jest już niedostępny na oficjalnym rynku płytowym. W związku z tym, że wczoraj Slayer powiadomił nas, iż uzyskał nominacje w 4 kategoriach 5th Annual Loudwire Music Awards, zanim oddacie swój głos z ogromną przyjemnością zaprezentuję Wam pretendenta do tytułu najlepszego utworu, albumu, teledysku i gitarzystów 2015 roku. /penny_lane 3.11.15/

foto; https://www.radiotczew.pl

Szwedzki zespół Europe, kojarzy się przede wszystkim z jednym z najczęściej granych w komercyjnych radiach utworem „The Final Countdown”, pochodzącym z ich trzeciej płyty, wydanej w 1986 roku. Historia zespołu rozpoczęła się jednak dużo wcześniej w 1979 za sprawą wokalisty, gitarzysty i autora tekstów Joeya Tempesta (Rolf Magnus Joakim Larsson) i gitarzysty Johna Noruma. Zespół funkcjonował do 1992 po czym Europe zawiesiło działalność i zniknęło ze sceny na 11 lat. Powrót nastąpił w 2003 roku i zaowocował wydaniem w 2004 roku LP „Start From The Dark”. Tym którzy nie mieli okazji zapoznać się z twórczością Europe polecam ich płyty, zwłaszcza te nagrane po reaktywacji, gwarantuję, że będziecie zaskoczeni. Ich ostatnie wydawnictwo zatytułowane „War Of Kings”, którego polska premiera miała miejsce 9 marca 2015 r., ukaże się ponownie 27 listopada w specjalnej edycji. Oprócz krążka zawierającego 12 utworów będziemy mieli okazję obejrzeć koncert z festiwalu Wacken Open Air 2015. Warto przypomnieć, że zespół Europe po raz pierwszy przyjechał do Polski w 1992 roku, wystąpił w katowickim Spodku, a 3 listopada będziemy można ich posłuchać na żywo w klubie Progresja Music Zone w Warszawie. Zapomnijcie o „The Final Countdown” i posłuchajcie prawdziwego hardrockowego Europe z najnowszej płyty. /penny_lane 2.11.15/

foto: http://progresja.com

Hatchet, to amerykański zespół thrash metalowy, który 30 października zaprezentował nam swoją najnowszą płytę „Fear Beyond Lunacy”. Na płycie CD wydanej przez The End Records znalazło się 10 utworów, winyl wzbogacony został o jeden dodatkowy kawałek. Hatchet powstał w 2006 roku w Kalifornii. Album „Fear Beyond Lunacy” nagrany został w odświeżonym aż o trzech nowych muzyków składzie. Obecnie tworzą go: Julz Ramos – wokal/gitara, Clayton Cagle – gitara, Kody „RF” Barba – bas i Ben Smith – perkusja. Poza najnowszym wydawnictwem Hatchet ma na swoim koncie dwie demówki i dwie studyjne płyty, debiutancką „Awaiting Evil” wydaną w 2008 roku oraz krążek „Dawn Of The End”, który ukazał się w 2013 roku. Jeśli jesteście zwolennikami żywiołowego, thrashowego, pełnego energii grania, mocnych i świeżych utworów z chwytliwymi riffami, ta płyta z pewnością przypadnie Wam do gustu. /penny_lane 1.11.15/

foto: http:// theendrecords.com

31 października obchodziliśmy 27 rocznicę wydania pierwszego LP Soundgarden „Ultraomega OK”, zespołu pochodzącego z Seattle, jednego z głównych przedstawicieli grunge. Większość tekstów do 12 utworów Soundgarden, które znalazły się na tej płycie napisał Chris Cornell – wokalista, gitarzysta reaktywowanego w 2001 roku Soundgarden, jednorazowego projektu Temple of The Dog, w którym udział wziął min. Eddie Vedder (Pearl Jam) i Audioslave powstałego w wyniku połączenia z trzema muzykami Rage Agains The Machine. Chris Cornel wielokrotnie rozpoczynał i kończył solową karierę, a nagrywane przez niego płyty „Euphoria Morning” (1999), „Carry On” (2007), czy „Screeam”(2009), którą sam ocenił jaka słabą, nie odniosły sukcesu. W chwili obecnej Cornell uczestniczy w przygotowaniach do nagrania 7 albumu Soundgarden. Wziął również udział w wyjątkowym koncercie Mad Season, podczas którego starał się zastąpić niesamowitego i nieodżałowanego wokalistę Layne Staley’a, współtwórcę Alice In Chains. Zapis z koncertu dostępny jest na płycie „Sonic Evolution”, płyta ukazała się 28 sierpnia. Ja chciałabym zaprezentować Wam utwór „Nearly Forgot My Broken Heart” z czwartego solowego albumu Chrisa Cornella „Higher Truth”, wydanego 18 września. /penny_lane 1.11.15/

foto: https://www.facebook.com/chriscornell